Pages

Tuesday, October 5, 2010

මැගසින් අධි ආරක්ෂක කුටියේදීය

ඇහි බැම සැලේ කඳුලක් බර වුන කලට
අඳුරක්බව පෙනේ මම ඉන්නා අවට
සුසුමක් වෙලා පාවී ඈතට යන්ට
මම කවි කරමි දැනෙනා දුක හදවතට

තරු පටි අහිමි හිමි ජම්පරයක කිලිටි
පෙනුමෙන් කියයි වග ඉවතට හල දැහැටි
පූජාසනය වෙත යන මග නොම විය බුහුටි
දෙවියන්නැති බිමක සැනසෙමි අසරණව වැටී

දිය බඳුනක් ගෙනැත් සෝදා කළ කළඑළිය
සිර කුටියෙම පිහිටි අබලන් වැසිකිලිය
බත් පත බෙදන හොදි ඉහිරෙන බුන් තැටිය
මේ උරුමය පතා දෝ රට මට දුන්නේ එඩිය

මධුවිත සාද තෙපුලෙන් බර ඒ දවස්වල
යුධ බිම සටන් පෑ විකුමන් ගැන තෙපුල
එතුමන් සමග සිටි පිරිවර අසන කල
හැඟුමන් දැණුන පිරිපුන් හිත නැහැ මෙකල

අඩියෙන් අඩිය කොටියන් සිටි බිම ඇල්ලීය
රජු දෙපතුල තබා සිඹ අත පා පෙන්වීය
එදවස නොවේ - අප දෙදෙනෙක් එක හිතය
එක පත කෑ නමුදු ඔහු රජු - මම සිරකරුය

සිර කඳවුරේ බර වැඩ නැති වෙලාවක
පැදුරේ වැටී ලියනා කඳුලින් කවක
අවසන් තිතට පෙර කඩදාසියෙ කොනක
සතුරා ගැන ලියමි මිතුරන් නැති විටෙක


0-22032 - පොන්සේකා


- හිතුවක්කාරයා විසිනි

1 comment:

charmi said...

එක පත කෑ නමුදු ඔහු රජු - මම සිරකරුය
(කෙස් ගහක වෙනසක්)